دلنوشته ۱۵۸

آرزو در گذشت زمان به عدم که بیانجامد بغض میشود بغض در غم که با مرگی همراه شود اشکی مکمل خواهد شد که ذوق را از وجود آدمی محو میکند تنها امید نگه دار است امید همان نور خداست که در دل میدرخشد وسعت این نور به مهربانی است هر چه ببشتر دنیایت بزرگتر