دلنوشته ۹۸

اتفاق محصول کشمکشهای درونی با خود است کشمکش درونی همان رابطه نامرئی است تاریست که طناب میشود همین کشمکش تو را به مبارزی جنگجو تبدیل میکند البته احتیاجی به برد در این میدان نیست و هیچ مرحله ای را نمیتوانی به پیروزی تشبیه کرد هر بارقه ای در وجود کشمکش است که میتواند اتفاقی را رقم بزند حتی اگر فقط یکی باشد بشرطی که در مسیر هدایتش تشخیص درست باشد هر کشمکش یک تار است گذر کردن از هر تار،تاری دیگر بروز میکند تار همان موانع و سختیهاست که با عبور از انها صخره میشوی اما نرم ،در ثانیه به ثانیه پروردگار شاهد توست اوست که اتفاق را رقم میزند اتفاق مثل معجزه در اختیار ایشان است گاه طریقت نگاهی است که ره چهل ساله میشودو گاه ره صدساله هم نمیشود و البته گاه فقط یک شب میشودصاف که باشی میبردت تا جائی که او میخواهد حال به صافی صداقت را مزین کن در غیر ممکن ترین زمان عمر لحظه ای تو را میسازد آن لحظه در آوردگاهش تو را دیده حال وقت رقم زدن است می نویسد از نگاهت از قدمت از دلت از گذشتت، همه را دیده و میداند ،میدهد چون داشته ای، نرم بوده ای مثل مهربانی

اری او دیگر نوشته و کسی یارای مخدوش کردنش را ندارد این نوشتن اتفاق است باید چنان کرد تا در نگاهش نشست درنگاهش هستیم اما تا نشستن در نگاهش باید از قید وبند خود آزاد شویم ما که شوی قواره ات را براندار می کند به تائید که برسی یا در ره چهل ساله ای یا شبی رسیده ای اما امان از آن شب،آن شب خود اتفاق است