دلنوشته ۵۷

کسی سراغی از ما نمی گیرد جز تو 

آنکه بدل ما سر می زند فقط توئی تو

نمیدانم من بیادت هستم یا تو صدایم میکنی

کار هر روز همین است که بی قرارم میکنی 

بیا و کاری بکن از جائی شروع کن 

عمر می گذرد چون ابر نگو صبر کن